Είναι η συχνότερη παραμόρφωση του ποδιού και εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Είναι μια χρονίως εξελισσόμενη πάθηση αγνώστου αιτιολογίας με κάποια γενετική προδιάθεση.
Κλινικά παρατηρείται μια προοδευτική παραμόρφωση και αποδιοργάνωση του ποδιού. Πρώτα εμφανίζεται η ραιβότητα του 1ου μεταταρσίου και η δημιουργία επώδυνης εξόστωσης («κότσι») στην κεφαλή του. Ο μεγάλος δάκτυλος στη συνέχεια παρεκτροπίζεται προς τα έσω σε βλαισότητα και έσω στροφή και γίνεται πτώση των κεφαλών των μεταταρσίων. Σε προχωρημένες καταστάσεις έχουμε εφιππεύσεις δαχτύλων, σφυροδακτυλίες, επώδυνους κάλους πελματιαία στις κεφαλές των μεταταρσίων και ραχιαία στις μεσοφαλαγγικές αρθρώσεις των δακτύλων.
Τα δυο κύρια προβλήματα του ασθενούς είναι η δυσμορφία (και η δυσκολία να φορεθούν κομψά παπούτσια) και ο πόνος.
Η αντιμετώπιση είναι κυρίως χειρουργική. Στα αρχικά στάδια θα συστήσουμε μαλακά, φαρδιά παπούτσια και συχνή περιποίηση των ποδιών. Υπάρχουν πλήθος χειρουργικών επεμβάσεων ανάλογα με την ηλικία της ασθενούς, τη βαρύτητα των παραμορφώσεων και την κατάσταση των αρθρώσεων. Έτσι μπορούν να γίνουν κατά σειρά επεμβάσεις στα μαλακά μόρια (τενοντομεταθέσεις, πλαστικές), οστεοτομίες του 1ου μεταταρσίου με σκοπό τη διόρθωση του άξονα του και η πλαστική τύπου Keller για βαριές περιπτώσεις και σε μεγάλα άτομα.
