Η πλήρης καταστροφή του αρθρικού χόνδρου αποτελεί ένδειξη για χειρουργική επέμβαση, δηλαδή για αντικατάσταση των αρθρικών επιφανειών με μεταλλικές (ολική αρθροπλαστική). Σήμερα χρησιμοποιούμε σύγχρονα υλικά αντικατάστασης των αρθρώσεων τα οποία επιτρέπουν την αύξηση της διάρκειας ζωής της ολικής αρθροπλαστικής. Αυτά είναι π.χ. τα κεραμικά στοιχεία της ενδοπρόσθεσης ισχίου, τα οποία έχουν υψηλή αντοχή και χαμηλό συντελεστή τριβής και τα επικαλυμμένα με υδροξυαπατίτη μεταλλικά στοιχεία, τα οποία επιτρέπουν την ανάπτυξη του οστού μέσα στους πόρους της ενδοπρόθεσης μειώνοντας έτσι την πιθανότητα χαλάρωσης.
Πολύ συχνά οι ασθενείς θέτουν το ερώτημα: «Πότε να χειρουργηθώ και είναι γενικά απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση;»
Η ολική αρθροπλαστική μπήκε σε μεγάλο βαθμό στην χειρουργική πρακτική τα τελευταία είκοσι χρόνια. Αλλά, δυστυχώς, μερικοί συνάδελφοι προτείνουν με ευκολία τη χειρουργική επέμβαση, ξεχνώντας τη δυσκολία και τις επιπλοκές της συγκεκριμένης εγχείρησης. Η κύρια ένδειξη για χειρουργική επέμβαση είναι ο πόνος, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο οποίος δεν σταματά με αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Είναι επιθυμητό, η ηλικία του ασθενούς να είναι πάνω από τα 60-65 έτη. Το αυξημένο σωματικό βάρος και ο σακχαρώδης διαβήτης αυξάνουν την πιθανότητα επιπλοκών. Η πιο σοβαρή επιπλοκή είναι μια πιθανή λοίμωξη που μπορεί να οδηγήσει σε αναπηρία. Από την άλλη πλευρά, αν υπάρχει ένδειξη για χειρουργική αποκατάσταση της άρθρωσης, είναι καλύτερα να μην αναβάλλεται η επέμβαση, επειδή η κατεστραμμένη άρθρωση μπορεί τελικά να οδηγήσει στην καταστροφή και άλλων αρθρώσεων λόγω του αυξημένου φορτίου, καθώς επίσης και σε προβλήματα στην σπονδυλική στήλη. Σε μικρότερες ηλικίες προτιμούμε τις λιγότερο τραυματικές χειρουργικές επεμβάσεις, όπως είναι η αρθροσκόπηση και η οστεοτομία.