Είναι η πιο συχνή μορφή αρθρίτιδας. Συνήθως σχετίζεται με την γήρανση των αρθρώσεων, συνέπεια της οποίας είναι η μείωση στην παραγωγή θρεπτικών συστατικών, από τα οποία στηρίζεται η δομή του χόνδρου.
Κατά κανόνα, δεν έχει σοβαρές συνέπειες, αν και σε μερικούς ανθρώπους συνοδεύεται από έντονο πόνο και οδηγεί σε περιορισμό της δραστηριότητας τους. Η ασθένεια αυτή συνήθως εμφανίζεται στις αρθρώσεις των δακτύλων, όπου παρατηρούνται ανώδυνες διογκώσεις και στη σπονδυλική στήλη όπου εμφανίζονται οστεώδεις σχηματισμοί (οστεόφυτα). Η καταστροφή των μεγάλων αρθρώσεων (γόνατο και ισχίο), προκαλεί πολλά προβλήματα στα ηλικιωμένα ατομα, υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής τους.
Κατά κανόνα, υποφέρουν οι υπέρβαροι άνθρωποι. Κύριο σύμπτωμα της ασθένειας είναι ο πόνος και ο περιορισμός της κινητικότητας της άρθρωσης. Αρχικά ο πόνος εμφανίζεται στο περπάτημα, αλλά σταδιακά οι ενοχλήσεις παρουσιάζονται και κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης και στο τελικό στάδιο εμφανίζεται νυχτερινός πόνος που δεν περνάει ούτε με την λήψη αναλγητικών φαρμάκων. Η άρθρωση πονάει τόσο κατά την ψηλάφηση όσο και κατά την κίνηση. Με την πάροδο του χρόνου το γόνατο μπορεί να στραβώσει και να παραμορφωθεί. Λόγω του πόνου και του περιορισμού της κινητικότητας, οι ασθενείς συχνά δεν μπορούν να ανεβούν σκάλες, να δέσουν τα κορδόνια των παπουτσιών τους, να μετακινηθούν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς κ.τ.λ. Η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας εξαρτάται από το στάδιο καταστροφής του χόνδρου. Στα αρχικά στάδια προτείνεται το αδυνάτισμα, η αποφυγή του ανεβάσματος και κατεβάσματος σε σκάλες, όπως επίσης και του βαδίσματος σε ανηφόρες και κατηφόρες. Για να σταματήσει ο πόνος προτείνεται η λήψη απλών αναλγητικών (DEPON, PONSTAN, LONARID) και αντιφλεγμονωδών (VOLTAREN, MESULID) φαρμάκων. Να είστε προσεκτικοί: Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα αντενδεικνύονται σε γαστρικά έλκη και υψηλή αρτηριακή πίεση.
Η επόμενη ομάδα φαρμάκων σε αυτό το στάδιο της νόσου είναι τα φάρμακα που βελτιώνουν την θρέψη του χόνδρου. Αυτά υπάρχουν τόσο σε μορφή ενέσεων (γίνονται ενδοαρθρικά), όσο και σε δισκία (η θεραπεία διαρκεί τουλάχιστον ένα χρόνο). Οι φυσιοθεραπείες επίσης μπόρουν να βοηθήσουν. Η έγχυση κορτιζόνης ενδοαρθρικά στο στάδιο αυτό αντενδείκνυται.
Η πλήρης καταστροφή του χόνδρου αποτελεί ένδειξη για χειρουργική θεραπεία (επέμβαση ολικής αρθροπλαστικής)
