Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονή των αρθρώσεων που προκαλείται από διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Τα θύματα αυτής της ασθένειας είναι συνήθως γυναίκες, αλλά συναντάται και σε παιδιά, εφήβους και ανθρώπους της μέσης και τρίτης ηλικίας. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται συχνά από περιορισμένη κινητικότητα των αρθρώσεων το πρωί, πόνο και πρήξιμο στις αρθρώσεις των δακτύλων, των γόνατων, των αστραγάλων, των καρπών και των αγκώνων. Κατά τη διάρκεια της ημέρας επέρχεται βελτίωση. Η βλάβη των αρθρώσεων συνήθως είναι συμμετρική.
Ριζικές μέθοδοι θεραπείας της ρευματοειδούς αρθρίτιδας δεν υπάρχουν, ωστόσο η φλεγμονή μπορεί να μειωθεί. Τα φαρμακευτικά σκευάσματα χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τα αντιφλεγμονώδη και τα αντιρρευματικά φάρμακα. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα χωρίζονται σε μη-στεροειδή (ασπιρίνη, ινδομεθακίνη) και σε στεροειδή (κορτιζόνη). Τα στεροειδή είναι πολύ σημαντικές ορμόνες που εκτελούν δύο λειτουργίες: ρυθμίζουν την φλεγμονή και ελέγχουν τις βασικές ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού. Κατά κανόνα δεν χορηγούνται στο αρχικό στάδιο θεραπείας της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Ωστόσο, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ηλικιωμένους που δεν μπορούν να πάρουν μη στεροειδή (ασπιρίνη), ή όταν δεν έχουν με αυτά το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η λήψη κορτιζόνης οδηγεί σε παχυσαρκία, αυξάνει τον κίνδυνο θραύσης (την ευθραυστότητα) των οστών προκαλώντας οστεοπόρωση και καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα. Η εξάμηνη λήψη κορτιζόνης αποτελεί ένδειξη εξέτασης για οστεοπόρωση.
Τα αντιρρευματικά φάρμακα, σε σύγκριση με τα αντιφλεγμονώδη που περιγράφηκαν παραπάνω, όχι μόνο ανακουφίζουν από τα συμπτώματα, αλλά μπορούν και να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου. Τέτοια αντιρρευματικά φάρμακα, όπως τα άλατα χρυσού, πρέπει να χορηγούνται μόνο σε ασθενείς, οι οποίοι υποφέρουν από οξείες μορφές ρευματοειδούς αρθρίτιδας και δεν μπορούν να πάρουν μη στεροειδή (ασπιρίνη, ινδομεθακίνη) σκευάσματα. Στο 50% των ανθρώπων που λαμβάνουν αντιρρευματικά σκευάσματα, παρατηρούνται τοξικές αντιδράσεις. Ανεξάρτητα από το ποιό σκευάσματα επιλεγεί για φαρμακευτική θεραπεία από το γιατρό σας, θα πρέπει να ακολουθήσετε ένα πρόγραμμα άσκησης, επαρκές για τη φυσική σας κατάσταση. Αυτό θα βοηθήσει στην ενδυνάμωση των μυών και τη διατήρηση ή και βελτίωση της κινητικότητας σας
