Η πάθηση αυτή οφείλεται σε πάχυνση και στένωση του ινώδους ελύτρου αντίστοιχα προς τις κεφαλές των μετακαρπίων και δευτεροπαθή τοπική πάχυνση του αντίστοιχου τένοντα. Σπανιότερα προκαλείται από πρωτοπαθή δημιουργία οζιδίου μέσα στον τένοντα. Έτσι δημιουργείται η χαρακτηριστική εικόνα «εκτίναξης» του δακτύλου κατά την απότομη έκτασή του από τη θέση μέγιστης κάμψης του. Η πάθηση μπορεί να είναι και συγγενής και αφορά κυρίως τον αντίχειρα.
Θεραπεία
Είναι κατά κανόνα χειρουργική και συνίσταται σε διατομή του παθολογικού ελύτρου του τένοντα σε έκταση 1cm περίπου. Στα βρέφη συνιστάται παρακολούθηση για 6 μήνες τουλάχιστον, χρόνος στον οποίο η πάθηση συνήθως υποχωρεί. Σε αντίθετη περίπτωση, προχωρούμε σε χειρουργική επέμβαση.
